Corona is nog steeds onverminderd nummer één op de lijst conversatie-thema’s, en ook de vragen zijn niet van de lucht. ‘De klassieke vraag komt vroeg dit jaar’, schreef Menno Tamminga vorige week dinsdag in de NRC: ‘Moet je nog of ben je al geweest? … : hoe zorgt Nederland ervoor dat zoveel mogelijk burgers zich laten inenten tegen Covid-19?’ nrc.nl/nieuws/2021/01/18/niet-laten-vaccineren-dan-is-hier-de-rekening
‘Iedereen moet zelf de keuze maken. Maar aanvaard ook de consequenties’, liet Tamminga er direct op volgen, en hij gaf de volgende toelichting: ‘De werkgevers in Nederland spenderen dit jaar bijna 19 miljard euro als bijdrage aan de zorgpremies. Plus de uitgaven voor arbodiensten en verzuim van werknemers. Kortom: werkgevers hebben een humanitair én een financieel belang. Sommige sectoren vragen om 100 procent vaccinatie, zoals zorg en onderwijs, maar bijvoorbeeld ook de slachterijen. Werknemers in slachthuizen en distributiecentra, vaak arbeidsmigranten, kunnen soms niet voldoende afstand houden, bleek vorige week uit onderzoek van de Inspectie SZW. Zachte drang naar beschermende vaccinatie is daar goed te verdedigen. Gewoon uit preventie. Iedereen mag natuurlijk zelf de keuze maken. Maar keuzevrijheid ontslaat niemand van de plicht om de consequenties onder ogen te zien en te aanvaarden [accentuering van mij, HV]. De gezondheidszorg is gebaseerd op solidariteit. Iedereen van achttien jaar en ouder betaalt verplicht mee, iedereen krijgt zorg. Wie zijn kansen op besmetting bewust verhoogt door tegen vaccinatie te kiezen, zet de gezondheidszorg organisatorisch en financieel onder extra druk. Die keuze dupeert anderen, zoals patiënten die langer op reguliere zorg moeten wachten. Keuzes zijn niet gratis. Ze hebben een prijs. Wie zich niet laat inenten, betaalt de rekening. Een hogere zorgpremie bijvoorbeeld of een extra eigen risico [idem]’.
Lees dit goed. Hier staat nogal wat. Tamminga is hier helemaal de klassieke dokter van de oude stempel. Die wist ook altijd alles zeker.
Vooral in die twee laatste zinnen staat het lekker onversneden absoluut objectief over de zaak en tegelijk even subjectief over mij. Vanwege dat laatste blaas ik hierbij graag mijn partijtje mee. Ik ben vastbesloten mij niet te laten inenten om de simpele reden dat ik zware twijfel heb inzake het wetenschappelijk gehalte van de aangevoerde argumenten vóór. Pas als het – zéér onwaarschijnlijk in Nederland – zó wordt dat je niet meer in de openbare ruimte mag zonder ‘corona-briefje’, zal ik mij, tandenknarsend, gewonnen geven. Maar voor de rest sluit ik mij gaarne bij Tamminga aan – zelfs meer dan dat. ‘Wie ongezond leeft, betaalt daarvoor’, maak ik er van. ‘Eigen risico voor iedereen zo hoog als men zelf wil, met, om excessen te voorkómen, maximaal, pak weg, 10% van het jaarinkomen. Leven is altijd levensgevaarlijk en de medische wetenschap vermag tegenwoordig veel in levensbedreigende situaties en daar hangen multipele prijskaartjes aan. Maar de kosten daarvan worden verrekend met de winsten van de aanbieders van levensgevaarlijke toestanden. Prohibitieve accijnzen op nicotine, alcohol, suikerhoudende toestanden en nog veel meer dat nu ook in zogenoemde ‘essentiële winkels’ wordt aangeboden. Wie per se moet of wil autorijden idem. Matige vaste lasten, kilometerheffing van, pak weg, tien euro per kilometer. Fietspaden niet meer voor gemotoriseerde gedrochten maar alleen voor echt zelftrappende rijders. Voelt u waar ik heen wil? Lees verder nog maar even in mijn stukje van vorige week: desteronline.nl/covid-19-en-het-aetherisch-lichaam
Draaikonten …
Onze corona-crisis is een verhaal dat de meest geniale tragedie-dichter zelfs in zijn luguberste nachtmerrie nog niet zou kunnen verzinnen. De combinatie van kenmerken, factoren, omstandigheden en andere elementen overtreft, drama-technisch beschouwd, elke denkbare combinatie van tangen en varkens die op elkaar slaan. Virus, RNA en DNA, microben, aerosolen, waterdampdruppeltjes, de firma Pfizer, de universiteit van Oxford als concurrerend big farmabedrijf, anderhalvemeterafstandssamenlevingen, ruzies over wie als eerste gevaccineerd mag of moet worden, ‘Rob Jetten die de oude verhoudingen richting de regering herstelt door ouderwets te draaikonten en akkoord te gaan met het avondklokje van gehoorzaamheid’ (Youp in de NRC van zaterdag), streep door de vaccinatieplanning van de regering (Trouw, zaterdag) … … – de diepst denkbare put in het ergst denkbare sprookje is niet diep genoeg om alle rotzooi in kwijt te kunnen die in de corona-waanzin samengeknoedeld is door de beide duivels Diabolos en Satan (desteronline.nl/trump-tussen-satan-en-diabolos)
Rob de Jong, links, en werknemer Peter Hoek.
Dit plaatje stond vorige week ook al in De Ster. We nemen ook het onderschrift letterlijk over.
Toen de afgelopen week al duidelijk werd dat de harde lockdown na 19 januari zou worden verlengd, sprak Rob de Jong van Rembrandt – kantoorvakhandel: “Dit is de doodsteek”. De omzet van Rembrandt is sinds 15 december, de start van de harde lockdown, met 75 % gedaald. De winkel van Rembrandt is dicht, het DHL ServicePoint is open maar daar kan je bij lange na niet van leven, aldus Rob de Jong. Tot heden werd het omzetverlies niet gecompenseerd, ook werden de salarissen van zijn beide werknemers, Peter en Nancy Hoek (broer en zus) niet deels vergoed, krachtens de NOW regeling. Nu zou hij daar recht op hebben, gezien de veel grotere omzetdaling dan voor 15 december. Hij weet nog niet of hij aanspraak kan maken op de Tegemoetkoming Vaste Lasten (TVL) en of hij uitstel krijgt voor de betaling van de omzetbelasting [accentuering van mij. H.V.]. “Nu maar afwachten wat de regering beslist”.
Als vaste klant van deze buurtwinkel trek ik mij dit persoonlijk aan. De accentuering in het onderschrift heb ik aangebracht omdat ik eigenlijk een petitie zou willen starten dat alle winkels met omzetdaling het bedrag dat ze zouden hebben moeten betalen als ze normale omzet hadden gehad, nu terugkrijgen van de Belastingdienst (die nog wel enige ruimte heeft inzake wedergoedmaking van mega-ellende).
PS: Waar komt de uitdrukking ‘Dat slaat als een tang op een varken’ vandaan?
‘Dat slaat als een tang op een varken’ betekent: ‘dat is onzin, dat is belachelijk, dat slaat nergens op’.
Deze uitdrukking is een vervorming van een oudere uitdrukking: ‘Dat sluit als een tang op een varken.’ Dit betekende letterlijk: ‘een tang past niet om een varken’, oftewel: ‘je kunt met een tang geen varken oppakken’. Het Woordenboek der Nederlandsche Taal vermeldt ook de variant ‘Dat past als een tang op een varken.’
‘Dat sluit als een x op een y’ was vroeger een vrij gebruikelijk begin van zegswijzen, die vaak ironisch waren. De zaken die genoemd werden, pasten namelijk vaak juist helemaal níét. Voorbeelden zijn ‘Dat sluit als zes vingers in een handschoen’ en ‘Dat sluit als een haspel in een zak’ (een haspel werd gezien als een lastig hanteerbaar voorwerp).
Doordat in de loop van de tijd de combinatie dat sluit als een … minder gebruikelijk werd, kon het ironische ‘Dat sluit als een tang op een varken’ worden vervangen door het even ironische ‘Dat slaat als een tang op een varken.’ Bij de nieuwere variant worden twee betekenissen van slaan vermengd: ‘een mep uitdelen’ en ‘betrekking hebben op, van toepassing zijn op’, een betekenis die ‘slaan op’ al in de zeventiende eeuw had.
Ook in ‘Dat sluit als een bus’ (‘de redenering is net zo ‘sluitend’ als het deksel van een goede bewaarbus’) verdween sluiten; de meeste mensen zeggen nu: ‘Dat klopt als een bus’.
onzetaal.nl/taaladvies/dat-slaat-als-een-tang-op-een-varken/
- Publicatiedatum: 29-03-2013
H.V.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar