Het is heel toevallig dat mijn zoon zei: mam, weet je dat we vroeger altijd naar Manon gingen met Oud en Nieuw? Manon is de ex-vrouw van mijn broer. Ze zijn al vele jaren uit elkaar maar ik zie haar nog steeds als mijn schoonzus. Zij heeft inmiddels alweer 10 jaar een nieuwe man in haar leven waar ze mee samenwoont. Maar ook met hem kan ik het heel goed vinden. Dus is het geen straf om nog met haar om te gaan. Leuk is dat onze kinderen nog steeds als close family met elkaar kunnen opgroeien. Wat ook is gebeurd. De kids gaan zo goed met elkaar om. Het grappige is dat de twee neven, mijn zoon en de zoon van Manon boven elkaar wonen in Amsterdam. Als dat geen toeval is? Ik belde mijn neefje Shaquille op (de zoon van Manon dus). Ik zei tegen hem: Peter (mijn zoon dus) gaat uit zijn huurhuis in hartje Amsterdam. Ik zei, Shaquille, voor wij de huur gaan opzeggen willen we jou voorstellen aan de verhuurder. Hij zei, oh nee, je meent het. Jullie weten dat ik graag op mezelf wil wonen. Was op zoek en heb me toevallig gisteren ingeschreven bij een nieuwbouw project in de Rivierenbuurt. Nieuwe/eerste bewoner. Dus dat was vet. Hij hoefde dus niet in het huis dat Peter achterliet. Ik zei, wat leuk voor je. Mijn zoon vertelde mij dat hij zich heeft ingeschreven voor een woning en is ingeloot en wel als eerste bewoner. Nieuwbouw. Je gelooft het niet. Bleek dat de twee neven zich voor hetzelfde project hadden ingeschreven. En ook nog dat beiden waren ingeloot en boven elkaar zijn komen te wonen! Hoe toevallig is dat. Het zijn de neven die het nieuwe jaar vroeger samen inluidden. Ik haalde net herinneringen van vroeger naar boven. Want we gingen bij Manon steeds Oud en Nieuw vieren maar al een paar jaar niet meer. De kinderen werden groot en wilden met hun eigen vrienden. Dat liet ik toe en ikzelf ben nog jaren alleen naar haar geweest. Maar op een gegeven moment wilde ik ook met andere mensen het nieuwe jaar inluiden. Of gewoon lekker thuis zijn. Niet perse ergens of bij iemand. Mijn zoon zei net, het waren leuke jaarwisselingen bij Manon. Klopt. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb, want nu zijn de neven close met elkaar ondanks dat mijn broer niet meer bij hun in huis woont vanwege de scheiding. Nu vier ik Oud en Nieuw op mijn manier. Mijn zoon zei, hoe komt het dat mensen zich zo druk maken en ver vooruit plannen? Ik zei, gunst, goed dat je dat zegt, want ik heb dat ook. Ik word gestoord van al die vragen nu over: wat ga je doen? Kerst? Oud en Nieuw? Terwijl het nog maar pas 6 december was. Ik dacht, fuck, maak jij je nu al druk over wat je gaat doen over 3-4 weken? Ik sta er heel anders in. Ik plan niet zo ver vooruit. Ik kijk gewoon hoe ik me voel en waar ik zin in heb op die dag. Genoeg keus. Gewoon thuis zijn is ook een keus. Ik kan me heel goed vermaken met mensen om me heen maar ook zonder mensen om me heen. Mijn zoon zei dat hij nog niet weet wat hij gaat doen. Hij ziet het wel tegen die tijd. Zo sta ik er ook in. Mijn zoon en ik praten heel veel met elkaar. Ik zei, elke dag is een feestdag. Ik doe daarom niet zo spastisch over Kerst en Oud en Nieuw. Ik vertelde dat ik een column moest schrijven. Ik zei dat ik nog geen inspiratie had. Totdat ik zei, elke dag is een feestdag! Toen zei hij, mama, een column …
Ik pleit ervoor dat we niet alleen rond deze dagen elkaar opzoeken en saamhorig zijn. Hoe moeilijk dat ook lijkt. Probeer er een gewoonte van te maken om vaker stil te staan bij een ander. Het mes snijdt aan twee kanten als je iemand te hulp schiet. Dat kan op zoveel manieren. Gewoon aandacht geven. Oprecht vragen hoe het met de ander gaat. Dat is al een mooie opening. Jij voelt je er beter door en de ander voelt zich gewaardeerd. Start vandaag nog, want hoe eerder wij er een gewoonte van maken, hoe sneller je omgeving dat oppikt en volgt. Met al die scheidingen zijn er zoveel gespleten gezinnen en ontstaan er immens veel problemen. We hebben elkaar nodig. Maak samen van elke dag een mooie dag. Wacht niet…
recent commentaar