We zijn dik een jaar verder sinds de eerste maatregelen tegen COVID-19. Het jaar 2020 en ook dit jaar kenmerken zich niet alleen door fysieke beperkingen. Heel wat nieuwe termen zijn het nieuwe normaal geworden. Diverse schrijvers en satireprogramma’s hebben aandacht besteed aan het coronataalgebruik. In mijn dagelijkse leven deden begrippen als handje, mute, coronakilo’s, coffee to go, gepaste afstand en thuisonderwijs hun intrede. Rond de kerst kwam daar een interessant begrip bij. Ik begon het steeds meer te horen in gesprekken die ik had over bijvoorbeeld de toeslagenaffaire en de lockdown. We ervoeren dringend de behoefte aan meer ‘menselijke maat’.
Woordenboek
Wat bedoelen we met die term? Ik heb geen duidelijke uitleg kunnen vinden in een woordenboek, maar het heeft duidelijk iets te maken met regelgeving en politiek. Mijn politieke kader is onder andere gebaseerd op rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid. Dat heeft te maken met mijn jeugd. Ik zag al vroeg dat mijn ouders die Nederlandse waarden niet vanzelfsprekend vonden. Ze omarmden ze en bleven ze waarderen als iets bijzonders.
Stemmen
De verwondering van mijn ouders is begrijpelijk, want Nederland ís bijzonder. Ons land is een democratische rechtsstaat. We kunnen niet met miljoenen mensen tegelijk regeren en daarom kiezen we onze volksvertegenwoordigers. Binnenkort bijvoorbeeld voor de Tweede Kamer en volgend jaar voor de gemeenteraad in onze woonplaats. De gang naar de stembus is meer dan alleen het vakje rood kleuren. Het is de ultieme vrijheid van meningsuiting. En met de uitkomst van al die vrije meningen volgt weer een bijzonder proces dat echt Nederlands is: het polderen. Partijen verkennen dan de verschillen en overeenkomsten tussen elkaars standpunten. Het doel hierbij is tot een compromis te komen.
Nu zit ergens tussen al die gekozen volksvertegenwoordigers, nieuwe akkoorden en 17 miljoen Nederlanders de menselijke maat. Als we het gevoel hebben daarnaar te moeten zoeken, dan zit er blijkbaar een ruimte tussen overheid en samenleving. Een gat of gemis in hoe we willen leven en omgaan met elkaar.
Luisteren
We begrijpen allemaal goed dat samenleven regels en afspraken vereist. We kunnen niet van alles doen en laten zonder rekening te houden met de ander. We begrijpen ook dat we niet voor elk vraagstuk of probleem een wet kunnen maken. Mijn menselijke maat is dat ik evenveel vrijheid, rechten en kansen heb als ieder ander. Om dat te beschermen zijn politici nodig die aandacht hebben voor mijn zorgen en vragen. Zij brengen de menselijke maat aan door bij het oplossen van problemen het verhaal achter het probleem te willen horen en de mens achter het probleem te willen zien. Dat kun je als politicus doen met een belletje, een antwoord op een brief of een goed gesprek.
Voor onze provincie probeer ik de menselijke maat scherp te houden door mezelf steeds af te vragen: voor wie en waarom doe ik dit? Als ik help bij het oplossen van uw probleem wil ik u zoveel mogelijk horen. Wat is uw menselijke maat?
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar