‘Mijn tante is vorige week overleden.’ De afgelopen week heb ik dit meerdere malen moeten vertellen. Maar ‘mijn tante’ klinkt natuurlijk wat minder erg dan ‘mijn vader’ of ‘mijn moeder’. Dus daarom ver tel ik er dan meteen bij: ‘Ja, maar ze was niet zomaar een tante hoor. Ze was eigenlijk een ontzettend goede vriendin, maar dan wat ouder’. En dan vertel ik ook wat voor een positieve impact zij op mijn leven heeft gehad. Dat zij de peetmoeder van onze familie was. Bijna 50 jaar geleden leerde ik mijn vrouw Marian kennen en toen kreeg ik tante Nel er gratis bij. Bijna 50 jaar lang heb ik lief en leed met Marian gedeeld, maar ook met Nel. En behoorlijk intens ook.
Ik kan mij echt niet één familiemoment herinneren dat zij er niet bij was. Alle feestjes, verjaardagen, evenementen, uitjes, weekendjes weg, Nel was er altijd bij. Ook vorig jaar op de bruiloft van mijn dochter in Frankrijk. Ze wilde erbij zijn met haar 86 jaren. Ze was heel veel bij ons, vooral toen mijn schoonouders weg vielen. Bovendien deed ik al 35 jaar lang elke zaterdag haar haar in de kapsalon. Ik heb uitgerekend dat dit alleen al 1.700 ontmoetingen zijn. En natuurlijk haar beroemde verjaardagen met heel de familie, buren en kennissen. Meestal in een restaurant waar wij nog niet eerder waren geweest. Dan werd er uitgebreid met elkaar gegeten, gekletst en gedronken, iets wat de banden on derling natuurlijk behoorlijk versterkte. Nel Kentie, ik zal ze heel erg missen. De laatste jaren zag ze er voor een buitenstaander natuurlijk uit als een oude vrouw (ze is op 2 dagen ná 87 jaar geworden). Toch zal ik haar altijd blijven herinneren als die knappe, slanke, goed verzorg de, intelligente vrouw, die makelaar in zeeschepen, die zo gezellig kon meepraten over welk onderwerp dan ook.
Jacques Beket
recent commentaar