Hebben wij dan niets gezien in Spanje dat wél de moeite waard was? Ja, dat hebben wij wel. Bijvoorbeeld in Valencia. Daar zijn heel wat interessante verhalen over te vertellen. Ik pik er één uit en dat is het ‘niet-meerrivier’ verhaal. Eens in de zoveel jaar werd Valencia getroffen door catastrofale overstromingen van de rivier de Turia, die dwars door de stad liep. In 1957 stond in een deel van de stad het water zelfs 2 meter hoog. Ten tijde van Franco besloot men de rivier om de stad heen te leiden. Een miljardenproject. Daardoor kwam er een grote, brede rivierbedding vrij met allemaal mooie bruggen erover, dus wilde Franco daar een grote verkeersweg laten aanleggen. Het stadsbestuur heeft dat jarenlang tegen kunnen hou den en de vlakte werd bijna vanzelf een prachtig park om in te recreëren.

Valencia

Valencia is in grootte de derde economie van Spanje en wil zich alsmaar ‘op de kaart’ zetten. Daarom trok het stadsbestuur 15 jaar geleden de Valenciaanse architect en ingenieur Santiago Calatrava aan, om echt iets bijzonders te bouwen. Calatrava is niet de eerste de beste. Hij ontwierp bijvoorbeeld het station in Luik, een geliefd onderwerp bij architectuurfotografen over de hele wereld. Maar wat hij ontwierp in zijn geboortestad tart niet alleen elke beschrijving, maar ook de zwaartekracht. En dat bouwde hij in die rivierbedding. Hij had de mazzel dat de fundamenten er al lagen vóór de crisis, want zijn gebouwen zet je niet neer voor een appel en een ei. Het budget wordt altijd ruimschoots overschreden en zijn gebouwen zijn peperduur in onderhoud en geven goed de hoogmoedswaanzin van het stadsbestuur weer . Maar ze zijn waanzinnig om te zien. Als je daar in Valencia loopt, krijg je de indruk dat je in een sf film bent beland. Er hangt ook een ‘Erasmusbrug’ over de voormalige rivier. Wie het idee van wie heeft gepikt weet ik niet, maar Valencia is de moeite van een bezoek zeker waard.

Jacques Beket