Wat is het heerlijk om weer terug te zijn op de bodem waar je geboren bent. Daar waar je gevormd bent en ups en downs hebt meegemaakt. Het begon met de voorbereiding, terwijl de datum van vertrek steeds dichterbij kwam. De sensaties die je beleeft! Steeds als ik rondliep in Nederland dacht ik: ik ben blij. Waarom ben ik blij? O ja, ik ga naar mijn moederland!

Daarna komt de werkelijkheid. Want deze keer had ik niet zoveel zakgeld om mee te nemen. Ik heb er een aantal dagen hoofdpijn van gehad. Dat ik niemand blij kon maken, maakte mij bijna gek. Ik voelde me machteloos, want er was geen uitweg. Ik zou voor het eerst zonder cadeautjes afreizen naar mijn andere thuis. Ik was niet bang voor gezichtsverlies, want dat is vaak waar je als Sur mee zit. Vroeger bestempelde een Sur je met: die heeft gefaald in Nederland, als je niet met cadeautjes strooide. Het boeide mij totaal niet wat een ander van mij denkt. Dat ben ik allang ontstegen. Ik wilde dolgraag mijn nichtjes blij maken, maar dat kon niet. Ik heb het geld zelf heel hard nodig en moet vooruit denken. Dat betekent goed nadenken hoe je je geld uitgeeft. Het is iets dat wij Surinamers zelf hebben gecreëerd en nu zat dat mij in de weg.

Ik probeerde mij eroverheen te zetten en dat lukte aardig, zodat ik met een heel relaxed gevoel het vliegtuig instapte. Op weg naar Sur. Met in het vooruitzicht de feestdagen die ik allemaal zou meemaken, Kerst en Oud en Nieuw. Die dagen zijn hot. Het is een belevenis om mee te maken. Er zijn veel feesten. En feesten wil zeggen, je hoofd leegmaken, genieten, eten en drinken, wat kletsen met elkaar. Uit Nederland waren tal van muziekbands overgekomen. Die bands zijn zo populair dat je al dagen van tevoren een entreekaart moet proberen te scoren, wil je erbij zijn. Ik logeerde bij mijn zus die een enorm netwerk heeft, dus kon ik zonder enige moeite elk feest binnenstappen. Dat was zo leuk, want er is altijd weer iemand van vroeger die je kent en gezellig mee kunt kletsen of waarmee je op de foto gaat. Soms zat ik ook gewoon op het balkon in een big shirt en met ongekamde haren. De wind waait door mijn haren, de honden blaffen, mensen die voorbij komen fietsen, schreeuwen ‘hee, fawaka’ (hoe gaat het) en fietsen door.

den om onder de mangoboom de gevallen mangos op te rapen om op te eten. Mijn ontbijt was een bord met mango. Daarna kapte ik eigenhandig een kookosnoot. Dat weet ik nog van vroeger, met een hakmes een kokosnoot open kappen. Ik kapte totdat er een gat was, zodat ik het kokoswater uit de kokosnoot kon drinken. Er zit ook vruchtvlees aan de binnenkant en daarvoor moest ik heel hard op die kokosnoot hakken. Hoe zachter het vruchtvlees, hoe lekkerder het is.

Hoewel ik in een comfortabel huis logeerde met alle gemakken, vond ik het super om even weer terug te keren naar de natuur. Daar waar alles ongerept en puur is. Onbespoten en vers. Dat ga ik het meest missen als ik terug ben. Al die simpele akties. Heel vaak hebben vriendinnen gevraagd of ze met mij mee konden naar Sur. Geen denken aan. Het is de enige plek waar ik ongedwongen kan genieten en alles op z’n beloop laat. Ik plan niet, ik zie wel wat de dag mij brengt.

Lita Gunther