Een maand of wat geleden burgerde een nieuw woord in: ‘sjoemelsoftware’. Het is intussen een normaal fenomeen geworden. Het mag officieel niet en het is aanleiding voor veel rumpus [= reuring, consternatie, opwinding (red.)]. maar in de gewone, tegenwoordig gangbare werkelijkheid valt het onder een soort gedoogbeleid. Niemand doet er iets tegen, en alles gaat gewoon door, net als de wietteelt in Noord-Brabant, de leugens van de Brexit-fanatici in Engeland, het gedrag van de nieuwe president van Amerika.
Dat is allemaal oud nieuws. Nieuw nieuws is een nieuw woord dat ik vorige week in de krant zag: ‘censuur-software’. Wat zou dáár achter zitten? De krant is heel duidelijk. Facebook ruikt superzaken en wil ook 1,3 miljard Chinezen laten communiceren via aanvinken van vindikleuksels [een nieuw woord dat ikzelf drie weken geleden hier desteronline.nl/trump-en-wereld-vindikleuksels lanceerde]. Ik citeer:
‘Volgens een bericht in The New York Times op basis van anonieme (ex-)medewerkers ontwikkelt Facebook een methode om “gevoelige” artikelen op voorhand te weren uit de tijdlijn van gebruikers. Deze censuur-software [in dit bericht zonder aanhalingstekens!] zou gebruikt kunnen worden door een andere partij, bijvoorbeeld een Chinese overheidsorganisatie, om de informatiestroom op het netwerk te regelen. Met Chinese expansie wil Facebook (1,8 miljard gebruikers) blijven groeien. Opvallend is dat Facebooks eigen medewerkers het bestaan van censuurgereedschap [ook weer een speciaal nieuwe woord! Toen ik het googelde, kreeg ik één treffer: het artikel uit NRC Handelsblad dat ik hier citeer!] verklapten aan The New York Times. Voor de tweede keer in korte tijd wordt Zuckerberg vanuit de eigen gelederen ondermijnd. Dat gebeurde onlangs ook al met de discussie over valse nieuwsberichten die rond de Amerikaanse verkiezingen op Facebook verschenen. Hij vond het geen probleem, zijn personeel wel. Censuur vooraf is een stap verder dan het verwijderen van berichten achteraf. Het past niet bij een webbedrijf dat vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel zegt te hebben. Google trok zich uit principiële overwegingen in 2010 terug uit China, maar overweegt nu weer terug te keren. China is simpelweg een te grote markt om te laten liggen.’
We maken rare tijden mee (vind ik). We naderen een toekomst waarin ons hele leven zal zijn veralgoritmiseerd [wéér een nieuw woord! Dat bedacht ik zojuist!]. Een voorproefje geeft het boek dat ik 4 februari 2014 hier besprak: desteronline.nl/een-gruwelverhaal-de-toekomst-van-alles
En dan het nieuws dat ik zondagavond op NU.nl las: De PvdA heeft zich volgens kandidaat-Kamerlid van DENK Sylvana Simons de afgelopen twintig jaar medeschuldig gemaakt aan het normaliseren van racisme en discriminatie. Simons werd zondagmiddag in het Amsterdamse debatcentrum De Balie geïnterviewd door presentator Wilfred Genee, Volkskrant-columniste Harriet Duurvoort en NU.nl-verslaggever Avinash Bhikhie. “De PvdA heeft staan toekijken toen racistische sentimenten genormaliseerd werden”, verklaart Simons. Simons vindt dat de PvdA de afgelopen dertig jaar is meegegaan in de verrechtsing van het debat. Als voorbeeld noemt Simons het racistische filmpje dat afgelopen week opdook, waarin te zien is hoe Simons zogenaamd wordt opgehangen door de Klu Klux Klan. De maker is inmiddels gepakt en heeft bekend. Simons zegt dat zo’n filmpje dertig jaar geleden vermoedelijk niet zou zijn gemaakt. “We zitten nu op het hoogtepunt van wat mensen denken dat er allemaal gezegd mag worden”, stelt ze in antwoord op vragen van Bhikhie. “Dertig jaar geleden had deze persoon niet gedacht dat hij dit zou kunnen maken.”
Het enige verstandige dat ik nu kan bedenken is een advies aan de lezer. Ga naar Google, tik in ‘Schrödingers kat’ [zie ook plaatje]: ‘Een kat wordt in een stalen ruimte opgesloten, samen met de volgende helse machine (die men afschermen moet tegen direct ingrijpen van de kat): in een buisje zit een minuscuul klein beetje van een radioactief element, zo weinig, dat gedurende een uur mogelijk een van de atomen vervalt, maar even waarschijnlijk ook niet. Vervalt een atoom, dan detecteert een geigerteller dat en laat via een relais een hamertje vallen, dat een flesje met blauwzuur stukslaat. Als men dit systeem een uur lang aan zichzelf heeft overgelaten, dan zal men zeggen dat de kat nog leeft als intussen geen atoom vervallen is. Het eerste atoom dat vervalt zou de kat vergiftigd hebben. De toestandsfunctie van het hele systeem zou dat zo uitdrukken, dat daarin de levende en de dode kat gelijktijdig gemengd voorkomen. Het kenmerkende aan zulke gevallen is, dat een oorspronkelijk tot atomair bereik beperkte onbepaaldheid zich vertaalt in grofzintuigelijke onbepaaldheid, waarover dan door directe waarneming beslist kan worden.’
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
[wysija_form id=”1″]
recent commentaar