Vorige week introduceerde ik hier ‘Cognitie.21’. Dat is de naam voor iets nieuws dat ik niet beter kan typeren dan als een nieuw programma voor verwerving van en omgang met kennis en begrip bestaande uit een bijzonder type hardware en idem software; daarbij is ‘nieuw programma’ in zoverre niet helemaal correct, als de hardware letterlijk zo oud is als de mens zelf (de hardware is namelijk het lichaam van de mens). De rechtvaardiging om het toch ‘nieuw’ te noemen zit ’m erin dat de software wel echt nieuw is, en wel zó nieuw dat door gebruik ervan de hardware vanzelf in permanente staat van vernieuwing verkeert.
Wat de bijna 100 woorden in de twee vorige zinnen precies betekenen, stond in mijn stukje in de vorige Ster. Wie die Ster niet meer heeft, kan het nalezen op de site: desteronline.nl/cog nitie-2-1-1 Overigens stond in de titel een drukfout. Er stond ‘Cognitie 2.1.’ oftewel ‘Cognitie twee punt een’. Dat had moeten zijn: ‘Cognitie 21’. het getal 21 is de zogenoemde extensie. Deze extensie ‘21’ staat 
voor ‘Een-en-twintigste eeuw’ oftewel de tijd zoals die nu wordt geregeerd door de tijdgeest zoals bedoeld in mijn stukje in De Ster van 15 december 2015: Wie die Ster niet meer heeft, kan het nalezen op de site: desteronline.nl/tijdgeest.
Tot zover over het recente verleden. Nu over het hier en nu.
Aanleiding voor mijn stukje van vorige week was de promotie van psychologe Kim Ouwehand op ‘Effects of observing and producing deictic gestures on memory and learning in different age groups’ [in mijn vertaling: ‘Effecten in verschillende leeftijdsgroepen op wat mensen leren en zich herinneren wanneer verwerving van kennis en begrip ook met aanwijzende gebaren gebeurt’].
Twee bijzonderheden in de illustratie op de omslag maakten dat ik er graag twee stukjes aan wijd. Dit tweede stukje gaat over het plaatje dat prominent op de omslag stond. Een eerste uitleg geeft dr. Ouwehand zelf in stelling 7 van haar proefschrift: ‘Gebaren zijn de basis van taal.’ Dat woord ‘basis’ roept vragen op. Wat staat er in woorden gezegd of geschreven op die basis?
Dat kunnen de persoon die de gebaren maakt en de ander die die gebaren interpreteert, alleen in een live gesprek samen uitmaken. In dit geval kan dat niet. Het gebaar op de omslag van het proefschrift ligt vast. Bijna iedereen herkent het. Het is geïnspireerd op wat Michelangelo, 1511 Sixtijnse Kapel, Vaticaanstad, heeft uitgebeeld: God Vader geeft leven aan Adam. Wat Kim Ouwehand en Charly Eielts hebben willen zeggen toen ze dit gebaar overnamen op de omslagtekening, zou een aardige vraag voor de site van De Ster kunnen worden.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
[wysija_form id=”1″]
recent commentaar