Alle politiek is locale politiek. Dat leert een oude politicologische wijsheid. Ze komt, niet toevallig, uit Amerika: ‘All politics is local politics.‘ Haar oorsprong is veel ouder: ongeveer 25 eeuwen geleden. Het idee van locale politiek ontstond om (een beetje) precies te zijn: in de Griekse polis. Daar woonden destijds in de geest van ‘ons kent ons’ niet meer dan een paar duizend bewoners (allemaal mannen). Ze wisten precies op wie ze in ‘demo-cratische’ zin stemden en wie hen zou leiden. Daar kon het volk, demos, echt heersen, kratein. Het was zuiver populisme. Toen en daar kon dat.

Hier en nu kan dat al lang niet meer. De wereld met haar intussen bijna 8 miljard inwoners (m/v) is een totaal ander verhaal geworden. Het kantelmoment voor die verandering was 6 september 1522. Toen kwamen de laatste 18 levend overgebleven opvarenden van Fernando Magellan die als eersten de aarde rond waren gevaren in Spanje aan. In 1962 gaf de Canadese filosoof Marshall MacLuhan een naam aan dit nieuwe verhaal: het global village: de wereld als één onmeetbaar groot dorp. Dat wisten we dus al, maar nu beginnen we, heel schoorvoetend, nog meer te weten. Een nieuwe, derde dimensie begint ontsloten te worden boven op en om onze lokale collectieve kleine bubbel en ons global werelddorp heen: de innerlijke wereld van de mens in het leven tussen twee incarnaties. Daardoor is onze leefwereld nog veel onmeetbaarder groot geworden. ‘Incarnaties …’ – vorige, dit ene hier en nu, en toekomstige levens … ik heb er eerder over geschreven: desteronline.nl/akashakroniek-reincarnatie-revisited en op andere dagen. Nu gaan we wéér een stapje verder. Vandaag begin ik aan de verspreiding van een boekwerkje waaraan ik de afgelopen maanden gewerkt heb. Het heeft een titel van ruim 30 woorden: ‘Ontmoetingen met de tijdgeest – Een verhaal over vrijheid, sterfelijkheid en identiteit  – Requiem op het uitvaartbedrijf – Eerste voorlopige, tentatieve versie in ‘boek’vorm (het is kairos voor een nieuw kainon; …  )’, ruim 33.000 woorden (de digitale versie telt omstreeks 200 eindnoten met nog eens ruim 20.000 woorden. Via kairos-kr.nl kunt u de tekst trouwens op uw scherm krijgen en zelfs downloaden).

Tekst loopt door onder de afbeelding


Pallas Athena is een van de voornaamste godinnen uit het Griekse pantheon. Zij is de godin van de hemel, en wel van de heldere, klare hemel, van de reine, zuivere bovenlucht, de aether. In de Griekse mythologie is zijzelf even rein als die lucht. Daardoor bleef haar maagdelijkheid ongerept. Zij is vooral bekend als de godin van de wijsheid en van de kunst. Ze verschijnt in de Odyssee vaak als een man. (H.V.)

Ik zal er nog wel eens op terugkomen; voor vandaag houd ik het op de illustratie op blz. 2 van het boekje, die ik hier gekopieerd heb. Het is de Griekse godin Pallas Athena, die op het strand van Ithaca de thuisgekomen Odysseus verwelkomt. Pallas Athene is voor Odysseus wat wij in onze termen zijn ‘beschermengel’ zouden kunnen noemen. In meer ‘neutrale’ termen horen de Griekse goden en onze beschermengelen in de categorie ‘hogere hiërarchieën’. De traditionele godsdienstleer houdt ons voor dat we alleen kunnen geloven in of aan die ‘hogere hiërarchieën’. In mijn boekje over de tijdgeest werk ik uit dat dat vroeger wel zo geweest mag zijn, maar dat in elk geval in onze tijd communicatie met deze  ‘hogere hiërarchieën’ mogelijk is. Daarop doelt de ondertitel ‘Requiem op het uitvaartbedrijf’( . Wat ik daarmee bedoel, heb ik samengevat in de titel boven dit stukje. De tijd is rijp voor een nieuw type uitvaart. Die worde een sessie waarin de nabestaanden de gestorvene helpen zich voor te bereiden op die communicatie.

Hugo Verbrugh


Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)

Lees hier de privacyverklaring Hiermee geeft u toestemming om wekelijks een nieuwsbrief te ontvangen.