In de dagen waarin ik dit stukje schrijf, eind vorige week, dreunt in de media de opdoffer die Trump de wereld toegebracht heeft nog na. Natuur en cultuur vinden elkaar hier. Zoals na een aardbeving nog enige tijd fysieke na-schokken plaats vinden, zo rumoeren nu wereldwijd in de media en in het bewustzijn van de mensen nog gevoelsgolven na. Net als in mijn twee vorige stukjes in De Ster vind ik het moeilijk om woorden te vinden die iets zeggen. De beste inspiratie vind ik in de conclusie van een artikel dat Rob Wijnberg in het digitale medium ‘De Correspondent’ schreef: ‘De status quo heeft grandioos de Amerikaanse verkiezingen verloren. De revolte is het nieuwe normaal’.
‘De revolte is het nieuwe normaal’ – die houden we erin. De verkiezing van Trump is een herwaardering van alle waarden in de zin van Nietzsche, de Umwertung aller Werte anno 2017; omdat ik tegenwoordig alles in het Engels moet doen, noteer ik ook maar meteen ‘revaluation of all values or the transvaluation of all values’.
Maar wat precies is een revolte? Via google vind ik: 1) Algehele verandering 2) Burgeroorlog 3) Gewapende opstand 4) Muiterij 5) Omwenteling 6) Oproer 7) Opstand 8) Tegenstribbeling 9) Volksverzet. Daar kun je alle kanten mee uit. Illustratiever is het verhaal over de Duc de Liancourt, hoveling van de Franse Koning Lodewijk XVI, en wat 14 juli 1789 in Parijs gebeurde. Toen bestormde het woedende volk de Bastille en ontketende zodoende de Franse Revolutie. De hertog van Liancourt moet de koning, die ergens ver weg aan ’t feestvieren is, hierover informeren, ‘la Bastille est aux mains des insurgés Parisiens’ en de koning reageert geschrokken: ‘Mais, c’est une révolte?’, waarop de toegewijde dienaar des konings in visionaire stijl antwoordt: ‘Non Sire, c’est une révolution.’
Libertariër die staat te preken voor de vissen, geplaatst in De Ster van 11 maart 2014.
En zo is het. Er gaat een revolutie uitbreken. ‘De Ku Klux Klan (KKK) heeft een feestparade aangekondigd om de overwinning van Donald Trump te vieren’, lees ik 11 november op NU.
In Nederland zal het, zoals zoveel [niet alles] hier, althans voorlopig wat rustiger gaan. Dat wordt fraai geïllustreerd door de cartoon van Fokke en Sukke op 8 november. Die zitten die avond samen hijgend en zwetend voor de buis. ‘Wie wordt het nou?’, vraagt de ene. ‘Asscher of Samson?’, vult de ander aan; de clou is helder. Door het wegvallen van Monasch [‘De breuk die iedereen zag komen’, NRC Handelsblad 11 november] zal de lijsttrekkersverkiezing in de PvdA een polderiaans tafereel worden met evenveel sensatie als in de stukjes van Hildebrand in de Camera Obscura.
Ik put troost uit een levensteken van de Libertariërs dat ik vorige week via Twitter kreeg. Misschien herinnert u het zich nog. Klik en kijk anders even op desteronline.nl/de-gemeenteraadsverkiezingen-1-de-libertarische-partij en aanpalende links uit die tijd.
Om de gedachten te actualiseren kopieer ik de twee eerste alinea’s van hun politieke programma:
I. INDIVIDUELE RECHTEN EN BURGERLIJKE ORDE
Er bestaat geen conflict tussen burgerlijke orde en individuele rechten. Beide concepten zijn gebaseerd op hetzelfde fundamentele principe: dat geen individu, groep of overheid geweld mag initiëren tegen een ander individu, een andere groep of een andere overheid.
1. Vrijheid en verantwoordelijkheid
Leden van de Libertarische Partij staan geen enkele praktijk welke door ons beleid zou worden gelegaliseerd (zoals druggebruik) noodzakelijkerwijs voor, noch vergoelijken zij deze. Deze afwezigheid van morele goedkeuring of afkeuring is opzettelijk: individuele rechten moeten worden erkend; het is aan het desbetreffende individu om te oordelen over de juistheid van een vreedzame activiteit. Persoonlijke verantwoordelijkheid wordt ontmoedigd door een samenleving die stelselmatig mensen de mogelijkheid ontneemt deze te dragen. Het libertarische beleid schept een samenleving waarin mensen vrij zijn om hun eigen beslissingen te nemen en daarvan te leren. Het vrijwillig nemen van een beslissing impliceert verantwoordelijkheid voor de consequenties van die beslissing.
LEES VERDER OP: stemlp.nl/politiek-programma
De komende weken zal ik verder erover schrijven; het libertarische beleid schept een samenleving waarin mensen vrij zijn om hun eigen beslissingen te nemen en daarvan te leren. Het vrijwillig nemen van een beslissing impliceert verantwoordelijkheid voor de consequenties van die beslissing. Dichterbij Rudolf Steiner en de antroposofie kun je in de politiek niet komen.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
[wysija_form id=”1″]
recent commentaar