Als ik de serieuze media mag geloven, en dat ben ik geneigd voorzichtig echt te doen, hebben tussen 10 en 15 miljoen stemgerechtigde burgers zich de laatste weken met toenemende heftigheid voorbereid om a.s. woensdag te gaan stemmen. Zelf heb ik al die tijd heen en weer gezwalkt tussen de twee mogelijke antwoorden op de vraag of ik wel of niet ook zou gaan stemmen. Enerzijds ‘ja’, want ik geloof, om het zo te zeggen, nog steeds in de democratie. Anderzijds ‘nee’, want ik begin, zoals zoveel mensen inzake alle mogelijke geloven, aardig af te vallen van dit geloof. Het laatste nieuws over hoe Brexit en Trump werkelijkheid geworden schijnen te zijn doordat miljoenen Engelse resp. Amerikaanse burgers digitaal-elektronisch in hun oordeelsvorming gemanipuleerd waren, stemt ieder mens fundamentalistisch sceptisch, toch? In plaats van te gaan stemmen zou ik daarom, had ik mij voorgenomen, hier, in mijn vertrouwde eigen plekje in De Ster [waar ik nog steeds wel in geloof!] een aardig stukje schrijven over … – ja waarover precies?
Niet over een van de twintig partijen die op het A 1 formaat papier staan dat we dezer dagen in de bus kregen, maar over de éénentwintigste partij op de kandidatenlijst voor de verkiezing van de leden van onze nieuwe gemeenteraad. Dat is de Neo-kafkaaiaanse Rotterdamse Volkspartij. Die bestaat niet echt, vandaar de naam. Maar virtueel bestaat ze wel degelijk echt; ik heb haar zelf opgericht, dus ik ben deskundig. Als lijsttrekker heb ik maar één punt in mijn programma waarop ik gekozen hoop te worden: mijn medeburgers ervan te overtuigen dat de gemeenteraad, het stadhuis, onze stad en wij zelf niet echt bestaan. ’t Is allemaal, in het Engels: ‘fake‘. In goed Nederlands: NEP oftewel Nieuwe Economische Politiek. In werkelijkheid zijn we allemaal dood, en dolen we verdwaasd door de virtuele ruimte die Rotterdam achtergelaten heeft toen de stad met ons van de aarde verdween.
Maar dat ZOU ik allemaal hier gaan schrijven, schreef ik, en ik zou dat gaan doen IN PLAATS VAN te gaan stemmen. Intussen is er iets veranderd, er is iets nieuws bijgekomen. Wij gaan morgen ook stemmen voor de gebiedscommissie Kralingen-Crooswijk. Daaraan doen acht van de twintig A 1 fomaat partijen mee. En op lijst 8 gebeurt het! Dat is NIDA en daar staat op nummer 6 een zestienjarig jongmens genaamd Sinan van Noppen. Die ga ik mijn voorkeursstem geven. Dat doe ik omdat een verhaal over hem in de NRC van 10/11 maart (eerste 5 artikelen gratis p/m) mij zeer aansprak. En langs de weg van dit stukje in De Ster wil ik hem als Kralings-Crooswijkse deelgemeentegenoot een boodschap meegeven.
In De Ster van 16 januari schreef ik over burgemeester Aboutaleb en Christen Unie voorman Sies. Die hebben met elkaar gemeen dat zij in hun levensfilosofie een concrete visie op een toekomst in het hiernamaals hebben. Het zijn twee politici die, om het zo te zeggen, authentiek geloven aan de dood als voortzetting van het leven met andere middelen. Dat is uniek en van levensbelang. Aan beiden heb ik, digitaal en per landpost, gevraagd mij meer informatie te geven. Van beiden heb ik NIETS vernomen. Voor deze twee politici besta ik dus domweg niet. Dáárom heb ik mijn neo-kafkaaiaanse volkspartij opgericht. Maar nu is daar Sinan van Noppen die, als ik hem goed begrijp, ook zoiets gelooft als Aboutaleb en Sies. Hem durf ik nu te vragen aan zijn geloofsgenoot Aboutaleb mijn vraag om meer informatie door te spelen. Ik houd u op de hoogte.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
Trackbacks/Pingbacks